W 2009 roku dieta Pierre Dukana zawojowała Polskę. Książki autora diety rozchodziły się niczym świeże bułeczki i znalazły się na liście krajowych bestsellerów. Do tej pory na świecie wydano ponad 20 publikacji, które przetłumaczono na 14 języków. Mimo, że minął już okres szczytu popularności słynnej diety, nadal ma ona zwolenników i przeciwników.
Dieta Dukana (zwana dietą protal) opiera się na zwiększonym spożyciu białka, przy jednoczesnym ograniczeniu węglowodanów i tłuszczy. Składa się z czterech faz. Pierwszą z nich jest faza uderzeniowa, w której dozwolone jest spożywanie wyłącznie produktów białkowych, z zawartością tłuszczu mniejszą niż 5% -chude mięsa, wędliny, ryby, chudy nabiał i jaja. W tym czasie należy również zwiększyć spożycie wody i niesłodzonych herbat. Zachęcający jest fakt, że nie ma ograniczeń dotyczących ilości posiłków, ani ich wielkości. Faza ta powinna trwać do 10 dni. Kolejnym etapem jest dodanie do jadłospisu warzyw. Dni warzywno-białkowe stosuje się naprzemiennie z dniami wyłącznie proteinowymi. Jest to tzw. faza równowagi, którą stosuje się do czasu utrzymania pożądanej masy ciała. Celem zastosowania następnych dwóch faz jest zapobiegnięcie wystąpienia efektu jo-jo. Czas trwania fazy powinien zostać obliczony według zasady: na każdy utracony kilogram stosuje się 10 dni fazy utrwalającej. Na ten czas do jadłospisu stopniowo wprowadza się owoce, produkty skrobiowe i pełnoziarniste. Na trwałe stosuje się tzw. „białkowe czwartki” czyli wyłączne spożywanie produktów białkowych przez jeden, dowolny dzień w tygodniu .
Zwolennicy diety podkreślają, że stosując ją zgodnie z zasadami, proces chudnięcia jest równomierny i stały. Chwalą dietę za wygładzenie cellulitu i poprawę wyglądu skóry. Dzięki zwiększonemu spożyciu białka łatwo się nasycić. Osoby stosujące dietę Dukana nie są nieszczęśliwe z powodu ciągłego uczucia głodu, jak przy niskokalorycznych dietach cud.
Dużym minusem diety jest monotonność pierwszej fazy i brak różnorodności smakowej potraw. Jednym z efektów ubocznych diety są uporczywe zaparcia, które nie są eliminowane przez zwiększoną podaż wody, aktywność fizyczną czy stosowanie wysokobłonnikowych otrąb pszennych. Zaparcia spowodowane są niedoborem błonnika z warzyw, owoców i produktów zbożowych. Dieta Dukana niesie również wysokie ryzyko zaburzenia pracy wątroby i nerek. Długotrwałe wykluczanie z jadłospisu kilku grup produktów spożywczych pozbawia organizm substancji odżywczych niezbędnych do jego funkcjonowania. Osoby stosujące dietę skarżą się na kruchość paznokci i wypadanie włosów spowodowane brakiem witamin. Dużym zagrożeniem jest możliwość wystąpienia osteoporozy. Dieta Dukana nie jest polecana kobietom w ciąży, młodzieży i osobom chorym.
Francuski dietetyk Jean Michel Cohen w 2011 roku nazwał dietę Dukana „niebezpieczną fantazją”. Dodał, że długotrwałe stosowanie diety prowadzi do poważnych problemów ze zdrowiem jak np. upośledzenie działania przewodu pokarmowego, znaczne podwyższenie stężenia cholesterolu we krwi oraz problemy krążeniowe. Jean Michel Cohen powoływał się na badania, które wskazywały na efekt jo-jo u 80% osób stosujących dietę protal. Za ten proceder został pozwany o zniesławienie przez samego Pierre Dukana.
W celu zdrowej i trwałej utraty masy ciała zalecane jest stosowanie diety ubogoenergetycznej (ze zmniejszoną podażą kalorii) i jednocześnie zbilansowanej. Odpowiednią dietę przepisze specjalista dietetyk, uwzględniając indywidualne zapotrzebowanie na energię, składniki odżywcze i smakowe upodobania.
W lipcu 2013 r. Pierre Dukan otrzymał zakaz wykonywania zawodu lekarza za przepisywanie pacjentom leku wycofanego ze sprzedaży.
Przeczytaj o innych dietach:
Dieta Kopenhaska
Dieta Montignaca
Dieta South Beach
Dieta śródziemnomorska
Dieta Paleo
Dieta bioaktywna
10 zasad szczupłej sylwetki
