Białe małżeństwa

„Białym małżeństwem” określa się związek małżeński osób, które z różnych przyczyn zdecydowały się na brak współżycia seksualnego. Oznacza całkowitą rezygnację ze stosunków seksualnych od początku związku, nawet mimo wcześniejszych prób ze strony jednego lub obojga partnerów.

Badania Imielińskiego nad białymi związkami wykazały, że najczęstszą przyczyną sytuacji są zaburzenia seksualne ze strony jednego z partnerów. Nie zawsze odbierają oni brak współżycia jako problem podlegający leczeniu, nie odczuwając potrzeby konsultacji w gabinecie seksuologa. Małżeństwa nieskonsumowane często decydują się na zastępcze formy aktywności seksualnej. Jeśli kontaktują się ze specjalistą to przez wskazania sądu, podczas procesu rozwodowego. Wtedy też więź uczuciowa jest na tyle słaba, że leczenie nie ma zwyczajnie sensu. Związki kończyły się rozwodem i kościelnym unieważnieniem małżeństwa (na podstawie obserwacji Lew-Starowicza). Innym powodem kontaktu z seksuologiem jest chęć posiadania potomstwa.

Dysfunkcje, które przodują wśród małżeństw nieskonsumowanych, to pochwica u kobiet i zaburzenia erekcji u mężczyzn. Co więcej, jeśli u kobiety występowała pochwica, partner reagował okresowymi dysfunkcjami wzwodu. Charakterystyczną cechą związków nieskonsumowanych są zaburzenia erekcji prącia u mężczyzny, pomimo wyleczenia kobiety. Współżycie w tym przypadku jest nadal niemożliwe, a zmianie uległa jedynie przyczyna braku aktywności seksualnej. Należy jednak podkreślić, że przyczyny organiczne barku współżycia występują wśród białych małżeństw rzadko. Częściej obecny jest czynnik psychogenny. Tu przykład stanowią właśnie zaburzenia erekcji –w ponad 30% związane z lękiem przed kompromitacją, zakażeniem, ciążą lub odrzuceniem przez partnerkę.

Pochwica, zaliczana do dysfunkcji psychogennych, występuje u ok. 2% populacji kobiet w Polsce (wg Lew-Starowicz, 1997). Zaburzenie przypomina odruch obronny przed próbą współżycia. Związane jest z niezależnym od woli skurczem mięśni okalających pochwę oraz z odruchowym przemieszczeniem ciała, co w konsekwencji uniemożliwia podjęcie stosunku. Skurcz mięśni pochwy może być tak silny, że spowoduje ból. Przyczyną dysfunkcji jest lęk –przed defloracją, ciążą lub stosunkiem. U kobiet dotkniętych pochwicą zaobserwowano wyższy poziom neurotyczności. W mniejszym stopniu, przyczyną białego małżeństwa może być dyspareunia, objawiająca się bolesnym współżyciem płciowym. Lęk związany z nieprzyjemnym kontaktem płciowym powoduje, że kobieta unika kontaktów seksualnych.

Kobiety z pochwicą utrzymują kontakty towarzyskie z mężczyznami, są żonami. Brak współżycia nie wyklucza praktykowania innych form aktywności seksualnych. Związki mężczyzn z kobietami dotkniętymi pochwicą mogą być satysfakcjonujące, jednak z czasem, frustracja z powodu absencji seksualnej staje się silniejsza. W trwaniu w związku zatrzymuje ich wysoki poziom współodczuwania i ugodowości. W przypadku białych związków, rozpadowi częściej ulegają te niesformalizowane.

Do mniej typowych przyczyn braku współżycia seksualnego w małżeństwie zalicza się tłumiony homoseksualizm jednego z partnerów, molestowanie seksualne w dzieciństwie, gwałt lub obojętny stosunek do seksu.

Przeczytaj również:
Wizyta u seksuologa