Mało kto pomyślałby, że kobieta w ciąży mogłaby się odchudzać. Naturalne jest, że okres ciąży kojarzy się z krągłymi kształtami bioder i brzucha oraz powiększonymi piersiami. Nie jeden przyszły ojciec określiłby ciało ciężarnej partnerki jako seksowne. Istnieje jednak sytuacja, gdy kobieta ciężarna podchodzi bardzo restrykcyjnie do sposobu odżywiania, maksymalnie minimalizując porcje jedzenia i ilość spożytych kalorii oraz intensywnie uprawiając sport. Ciążowa anoreksja nazywana jest pregoreksją.
Pregoreksja (od angielskich słów Pregnancy –ciąża i Anorexia –jadłowstręt psychiczny) to choroba polegająca na głodzeniu się przez kobiety ciężarne, celem ograniczenia przyrostu masy ciała w ciąży i odzyskania sylwetki sprzed okresu macierzyństwa. Nie jest to nowa jednostka chorobowa. Symptomy są identyczne jak w dobrze znanej anoreksji, a pojęcie pregoreksji zostało wprowadzone dla podkreślenia stanu chorującej kobiety –ciąży.
Głównym następstwem pregoreksji jest niedostateczne wysycenie organizmu ciężarnej w składniki odżywcze. Nie to za sobą ryzyko komplikacji zdrowotnych u kobiety oraz dziecko, w tym także ryzyko poronienia lub śmierci płodu. Wśród pregorektyczek zdecydowanie częściej obserwuje się niedokrwistość dodatkowo pogłębianą przez krwawienia oraz nadciśnienie tętnicze. Zwykle poród odbywa się przedwcześnie. Zaburzony obraz własnego ciała często współistnieje z depresją. Dla dziecka negatywnymi następstwami odchudzania się w ciąży są przede wszystkim niska waga urodzeniowa, zmniejszony obwód główki oraz problemy z oddychaniem. Noworodek otrzymuje niską punktację w skali Apgar (skala oceniająca funkcje życiowe noworodka w pierwszych minutach po urodzeniu). Efekty anoreksji matki dla dziecka mają efekt długofalowy –w późniejszych latach istnieje problem z rozwojem fizycznym i umysłowym.
Kobiety chorujące na anoreksję mają zawyżone ambicje –są perfekcjonistkami pod każdym względem, potrzebują posiadać ogólną kontrolę, która zaburza prawidłową hierarchię wartości. Przecież dla zdrowej kobiety ciężarnej najważniejsza nie jest szczupła sylwetka, tylko zdrowie dziecka i własne.
Istnieje kilka czynników, które predysponują do obsesyjnego odchudzania się w ciąży. Jednym z nich jest przebycie anoreksji w przeszłości. Kolejnym, chęć podążania za panującą modą –aby zawsze wyglądać dobrze, nie roztyć się w ciąży i szybko powrócić do wagi wyjściowej lub nawet ważyć mniej niż przed ciążą. Modę na szczupłość w ciąży kreują media oraz środowisko życia ciężarnych kobiet. Zdarza się, że kobieta boi się, że będąc w stanie błogosławionym nie wzbudzi w mężu pożądania. Posiadanie kontroli nad jedzeniem i masą ciała wzmacnia poczucie własnej wartości ciężarnej anorektyczki. Spełnianie ambicji przez głodzenie się poprawia jej samopoczucie.
Pomoc w przypadku pregoreksji opiera się na leczeniu ambulatoryjnym i psychologicznym. Zadaniem psychologa jest zdiagnozować chorobę i jej przyczynę oraz wprowadzić odpowiednią terapię, która wzbudziłaby w kobiecie pewność siebie. Psycholog pomoże uświadomić ciężarnej, że jedzenie to także substancje odżywcze wpływające na zdrowie, a nie tylko kalorie, które kumulują się w postaci tkanki tłuszczowej. Lekarz ginekolog zadba o prawidłowy rozwój płodu hamując wpływ negatywnych następstw choroby. Pomocny może okazać się dietetyk, który ustali z ciężarną prawidłową, zbilansowaną dietę i pomoże wyrobić właściwe nawyki żywieniowe. Czasem konieczne staje się żywienie pozajelitowe.