Do najczęstszych infekcji wirusowych w obrębie narządu rozrodczego kobiety zalicza się wirusa brodawczaka ludzkiego, opryszczki, mięczaka zakaźnego oraz półpaśca. Każda z chorób daje objawy pod postacią zmian skórnych. Ich różnicowanie jest kluczowe dla postawienia odpowiedniej diagnozy.

Wirus brodawczaka ludzkiego – HPV

Dotychczas poznano ok. 70 typów wirusa HPV (Human Papilloma Virus) powodującego powstawanie zmian skórnych w obrębie narządu rodnego. Najpopularniejsze zmiany to brodawki płaskie, brodawki weneryczne i kłykciny kończyste. Zmiany najczęściej zlokalizowane są w obrębie warg sromowych, wzgórka łonowego, odbytu, przedsionka pochwy i na szyjce macicy. Ocenia się, że 1% aktywnych seksualnie osób przed 49. rokiem życia ma lub miało brodawki narządów płciowych. Do czynników ryzyka zakażenia HPV zalicza się częstą zmianę partnerów seksualnych, młody wiek, wczesne rozpoczęcie współżycia, przewlekłe zmiany zapalne, wielodzietność, nieprawidłowe wyniki wymazów cytologicznych, dieta uboga w antyoksydanty i palenie papierosów. Niektóre typy wirusa HPV odznaczają się wysoką kancerogennością –powodują rozwój raka szyjki macicy. Wykazano, że w przypadku 55% zmian dysplastycznych czynnikiem chorobotwórczym jest właśnie wirus brodawczaka ludzkiego. Kłykcinom kończystym wirusa HPV często towarzyszy zakażenie chorobami przenoszonymi drogą płciową np. rzeżączką, chlamydiozą lub rzęsistkowicą.


Wirus opryszczki – HSV

Wyróżnia się dwa typy wirusa opryszczki (Herpes Simplex Virus): HSV-1 atakujący błony śluzowe jamy ustnej, wargi i twarz, oraz HSV-2 dający zmiany w okolicy narządów płciowych i pośladków. Zakażenie wirusem opryszczki typu HSV-2 jest częste wśród kobiet aktywnych seksualnie, współżyjących z wieloma partnerami. Ryzyko przeniesienia infekcji z mężczyzny na kobietę podczas jednorazowego kontaktu seksualnego wynosi aż 80%. Kobiety są bardziej podatne na infekcję wirusem niż mężczyźni. Opryszczka narządów płciowych to choroba najczęściej zlokalizowana w obrębie pochwy i sromu. Możliwe jest tzw. bezobjawowe zakażenie, kiedy to chorobę diagnozuje się wyłącznie w badaniach laboratoryjnych. Wirus powoduje powstanie grudek i owrzodzeń na narządach płciowych. W przypadku pojawienia się objawów choroby, najczęstsze to: uczucie pieczenia, palenia, przeczulica i bolesność obszarów dotkniętych chorobowo. Możliwe jest wystąpienie gorączki i bólu głowy. Opryszczka narządów płciowych jest  groźna dla kobiet w ciąży. Ze względu na transport przeciwciał możliwe są uszkodzenia płodu, zwłaszcza gdy do zakażenia chorobą doszło na początku ciąży.

Do grupy wirusów opryszczki zaliczany jest również wirus Cytomegalii –CMV (Cytomegalovirus). Nie wywołuje on zmian skórnych, jednak jest niezwykle niebezpieczny dla kobiet ciężarnych i noworodków. W czasie ciąży wirusem zakażony może zostać płód. Przy zakażeniu wewnatrzmacicznym obserwuje się zmiany w narządach wzroku, słuchu i w centralnym układzie nerwowym.

Do tej samej grupy zalicza się również wirus półpaśca (Herpes Zoster). Choroba ma podobny przebieg jak opryszczka narządów płciowych. Przed rozwojem zmian skórnych zwykle pojawia się bolesność i przeczulica okolic intymnych. Ból może trwać nawet wiele tygodni lub miesięcy po ustąpieniu skórnych objawów choroby. Zmiany obejmują wyłącznie skórę, rzadko obserwuje się zajęcie błon śluzowych. Przypominają pęcherzyki na rumieniowatej podstawie.


Mięczak zakaźny 

Choroba często spotykana u dzieci i dorosłych, jednak w obu grupach charakteryzująca się odmienną lokalizacją. U osób dorosłych jest to zakażenie transmitowane drogą płciową. Mięczak zakaźny (Molluscum Contagiosum) występuje głównie u osób młodych, aktywnych seksualnie, często również wśród chorych na HIV. Zmiany (w postaci guzków o perlistej barwie, z pępkowatym wgłębieniem) zlokalizowane są głównie na wzgórku łonowym, wargach sromowych większych oraz wewnętrznych powierzchniach ud. Możliwy jest samoczynny rozsiew infekcji u osób zakażonych.

4 komentarze

  1. Moje dziecko w wieku czterech lat złapało (basen) mięczaka zakaźnego. Syn jest alergikiem i przy większych zmianach, lekarz zalecał maść na bazie sterydów. Najprawdopodobniej przez to, skóra syna nie miała odpowiedniej odporności.
    Choroba bardzo uciążliwa, tym bardziej, że dzieciak pocierał zmienione miejsca i roznosił krosteczki po całym ciele. Bardzo ważna przy mięczaku jest szybka diagnoza. W naszym przypadku nie było łatwo. Pierwsze trzy krosteczki były źle rozpoznane i potraktowane sterydem, który spowodował większe rozsianie.. Leczenie mięczaka też nie jest najłatwiejsze z uwagi na różne i nie zawsze skuteczne, metody pozbywania się krosteczek. Mrożenie, wypalanie, wyciskanie i smarowanie fioletem. W naszym przypadku leczenie trwało pół roku stosowaliśmy preparat o nazwie Solphadermol. Przed i po pielęgnacji syna, myłam ręce specjalnym żelem, który zabija 99% bakterii, później wycierałam papierowym ręcznikiem.. Syna prysznicowałam i osuszałam suszarką.

Leave A Reply