Chcąc podróżować z dzieckiem za granicę, pamiętaj, że nawet maleństwa muszą mieć własne, odrębne dokumenty, potwierdzające ich tożsamość. O ich wyrobienie zadbaj odpowiednio wcześnie.

Jak to było kiedyś i co się zmieniło?

Jeszcze kilka lat temu wystarczył odpowiedni wpis w paszporcie mamy lub taty. Wpis taki wystarczał, aby dziecko przekroczyło granicę obcego państwa. Jednak wpisy te utraciły ważność w dn. 26 czerwca 2012r.

Obecnie, nawet gdy podróżujemy na terenie Unii Europejskiej, po strefie Szengen, mimo że nie obowiązują kontrole graniczne, dziecko musi posiadać dowód osobisty lub paszport. Dokument trzeba okazać przede wszystkim w krajach nie należących do bezpaszportowej strefy Szengen, a więc podczas przekraczania granic Wielkiej Brytanii, Bułgarii, Chorwacji, Cypru, Irlandii i Rumunii. O konieczności okazywania paszportu lub dowodu osobistego decyduje każdy kraj Unii Europejskiej.

Nie jest więc prawdą, że po wejściu Polski do strefy Szengen, możemy podróżować po Europie bez stosownych dokumentów. Musimy pamiętać, że granice Szengen nie są granicami Unii Europejskiej, bowiem nie pokrywają się z nimi. Ponadto, lecąc samolotem tylko do jednego państwa strefy Szengen, obsługa lotniska sprawdzi dokumenty (dowód lub paszport rodzica i dziecka).

Powinniśmy też wziąć pod uwagę możliwość wylegitymowania nas przez policję lub straż graniczną, nawet jeśli znajdujemy się już z dala od granicy. W takim przypadku nie musimy nawet otrzymać żadnych wyjaśnień. Zdarzająca się kontrola dokumentów ma miejsce bez względu na środek transportu, jakim się poruszamy (samochód, autokar czy pociąg).

Podczas podróży może również okazać się, że w kontrola graniczna w danym kraju została okresowo przywrócona, m.in. w przypadku zagrożenia terrorystycznego lub ze względu na organizowaną dużą imprezę sportową.

Jeśli więc planujesz wyjazd z dzieckiem zagranicę, zawsze dowiedz się o wymaganiach stawianych przez konkretny kraj. Oczywiście, jedynymi oficjalnymi dokumentami, potwierdzającymi tożsamość dziecka jest dowód osobisty (dziecka, nie rodzica!) oraz paszport. Absolutnie nie ma tu mowy o legitymacji szkolnej czy o akcie urodzenia dziecka.

Paszport czy dowód osobisty?

Wybór zależy od miejsca podróży. Posiadając dowód osobisty, dziecko przekroczy granice:

  • Państw należących do Unii Europejskiej,
  • Państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego (na EOG składa się 30 państw, w tym państwa Unii Europejskiej, a także Norwegia, Islandia i Liechtenstein).
  • Państwa, które przystąpiły do zawarcia odpowiednich umów (Szwajcaria),
  • Państwa, które na podstawie jednostronnych umów uznają dowód osobisty podczas przekraczania ich granic, np. Chorwacja, Albania, Macedonia, Serbia, Czarnogóra, Serbia, Bośnia i Hercegowina.

Paszport jest więc dokumentem, który umożliwia przekraczanie granic pozostałych państw.

Jeśli wybieramy się do kraju, który nie należy do Unii Europejskiej, musimy sprawdzić czy wymaga on posiadania wizy oraz jak długo powinien być ważny paszport (począwszy od pierwszego dnia podróży).

Dowód osobisty dla dziecka a wakacje

Dowód osobisty dla dziecka jest dokumentem wydawanym bezpłatnie, na okres 5 lat.

Wniosek o dowód składamy w urzędzie miasta lub w gminie, w miejscu zameldowania. W sytuacji, gdy jedno z rodziców nie może przyjść do urzędu, konieczna jest jego pisemna zgoda, poświadczona przez:

  • Notariusza lub urząd gminy – gdy rodzic przebywa w Polsce,
  • Ambasadę, konsulat, zagranicznego notariusza – gdy przebywa za granicą.

Nie ma ustalonego wymagania, aby dziecko poniżej 5 roku życia przychodziło wraz z rodzicami. Do odbioru wyrobionego dowodu wystarczy obecność jednego rodzica.

W sytuacji, gdy drugi z rodziców nie żyje lub jest pozbawiony praw rodzicielskich, trzeba posiadać dokument potwierdzający (akt zgonu lub wyrok sądu).

Jeśli dziecko ma mniej niż 13 lat, wymagana jest zgoda obojga rodziców. Tym samym, gdy występujemy o dowód dla starszego dziecka, wystarczy obecność jednego rodzica. Wtedy trzeba wziąć dziecko ze sobą do urzędu, a także okazać własny dowód osobisty.

Paszport dla dziecka na wyjazd za granicę

Wniosek o paszport składamy w urzędzie wojewódzkim, a dokładnie w wydziale paszportowym  urzędu wojewódzkiego (dowolnym, bez względu na miejsce zameldowania!). Wymagana jest obecność obojga rodziców, a w sytuacji, gdy jeden z nich nie może stawić się osobiście – jego pisemna zgoda, poświadczona przez organ paszportowy lub notariusza. W szczególnych przypadkach trzeba również przedstawić:

  • Wyrok, orzeczenie sądu – gdy władza rodzicielska jednego z rodziców została ograniczona lub przebywa on w wiezieniu,
  • Odpis zupełny aktu urodzenia – gdy ojcostwo zostało nieustalone,
  • Akt zgonu – gdy jeden z rodziców nie żyje,
  • Orzeczenie sądu zastępujące zgodę rodzica, który tej zgody nie wyraża (a władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom).

Składając wniosek, rodzice muszą przyjść do urzędu z dzieckiem, nawet tym najmniejszym. Zostaną pobrane od niego odciski palców.

Do wniosku konieczne jest dołączenie zdjęcia, które powinno spełniać wiele wymogów. Nie może być ono wykonane wcześniej niż sprzed 6 miesięcy. Opłata za wydanie paszportu dla dziecka poniżej 13 roku życia wynosi 30zł, a dla dziecka powyżej 13 roku życia – 70 zł lub 140 zł (gdy nastolatek nie pobiera nauki szkolnej).

Gotowy paszport może zostać odebrany przez jednego z rodziców, nie jest wymagana obecność drugiego. Paszport dziecka poniżej 13 roku życia jest ważny 5 lat, powyżej 13 roku życia – 10 lat.

Dokumenty dla dziecka – ubezpieczenie zdrowotne

Będąc ubezpieczonymi w Narodowym Funduszu Zdrowia, mamy prawo (zarówno osoby dorosłe, jak i dzieci) do otrzymania Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Karty są wydawane bezpłatnie, a każdy członek rodziny otrzymuje odrębną kartę. Podstawą wydania karty jest złożenie wniosku w oddziale lub w delegaturze Narodowego funduszu Zdrowia.

Karta EKUZ stanowi dowód, że jesteśmy ubezpieczeni w jednym z krajów Unii Europejskiej, co bardzo uprości procedury związane ze zwrotem poniesionych kosztów ewentualnego leczenia.

Musimy jednak być świadomi tego, że usługi udzielane w ramach EKUZ są ograniczone – nie obejmują kosztów prywatnej opieki zdrowotnej, akcji ratunkowej i powrotu do kraju. Warto jest więc zastanowić się nad wykupieniem dodatkowego ubezpieczenia.

Podróżowanie bez rodziców lub z jednym z rodziców

Jeśli dziecko podróżuje z jednym z rodziców, z osobą bliską (dziadek, ciocia, wujek) lub inną osobą, nie będącą opiekunem prawnym, dobrze jest mieć przy sobie zgodę drugiego rodzica na wyjazd dziecka lub zgodę obojga rodziców, z podpisami poświadczonymi notarialnie. Najlepiej, gdy zgoda taka zostanie sporządzona w języku angielskim i w języku kraju, będącego celem podróży. Wszystko to ma zapobiec ewentualnym nieprzyjemnym sytuacjom, gdy osobami towarzyszącymi dziecku zainteresuje się straż graniczna lub policja.

Niejasności może wywołać również nazwisko mamy inne niż nazwisko dziecka, gdy kobieta nie jest żoną ojca dziecka lub po ślubie pozostała przy swoim nazwisku panieńskim. Warto jest mieć wtedy ze sobą odpis aktu urodzenia, bądź inny dokument, który potwierdzi pokrewieństwo.


Autor: A.Chmielewska

3 komentarze

Leave A Reply