Skurcz mięśni otaczających pochwę, powodujący zamknięcie wejścia do pochwy i uniemożliwiający odbycie stosunku płciowego, nazywamy pochwicą. Skurcz jest odruchowy i niezależny od woli, przez co znacznie komplikuje życie seksualne pary.
Pochwica to zaburzenie seksualne, które dotyczy głównie kobiet młodych, na początku ich życia seksualnego. W praktyce seksuologicznej nie zdarza się zbyt często, według raportu seksualności Polaków Lwa-Starowicza dotyka 2% kobiet. Zaburzenie uniemożliwia odbycie stosunku seksualnego. Wprowadzenie członka do pochwy jest praktycznie niemożliwe lub bardzo bolesne przez odruchowy i obronny skurcz mięśni pochwy i okolicy dna miednicy. Wśród objawów towarzyszących pochwicy występują również automatyczne zaciskanie ud oraz lordoza (wygięcie) kręgosłupa. W skomplikowanych przypadkach u kobiet z pochwicą nie jest możliwe nawet waginalne badanie ginekologiczne (chyba, że przy zastosowaniu znieczulenia ogólnego). W przypadkach lżejszych możliwe jest wykonanie badania, ale nie badania palpacyjnego.
Czym jest pochwica?
Ze względu na czas wystąpienia objawów pochwicę dzieli się na przedwstępną i napadową. Z pierwszą ma się do czynienia, jeśli do skurczu mięśni pochwy dochodzi przed wprowadzeniem członka. O pochwicy napadowej mówi się w sytuacji gdy objawy pojawiają się w czasie współżycia z partnerem. Kobiety z pochwicą charakteryzuje wysoki poziom lęku oraz neurotyczna osobowość. Wyróżniono dwa typy kobiet o neurotycznym typie osobowości:
- Typ śpiącej królewny –kobieta infantylna, wstydliwa, tłumiąca swą seksualność i nieakceptująca jej. Kontakty seksualne podświadomie łączy ze strachem i poczuciem winy. Ma małą wiedzę o sprawach seksualnych, pomimo swobodnego dostępu do niej.
- Typ Brunhildy – kobieta agresywna, lubiąca rywalizację. Konkuruje z mężczyznami również w dziedzinie seksu, gdzie stosunek jest dla niej przejawem podporządkowania się, słabości i uległości.
- Typ królowej os –kobieta, która odbywa stosunek seksualny wyłącznie dla osiągnięcia ciąży. Nie wiąże seksu z przyjemnością i utrwalaniem więzi z partnerem.
Etiologia pochwicy
Etiologia zaburzenia jest różnorodna, a znalezienie właściwej przyczyny patologii jest kluczem do odpowiedniej terapii. Wśród najczęstszych przyczyn występowania pochwicy wymienia się:
- Lęk przed bólem, naruszeniem ciała i defloracją (przebiciem błony dziewiczej)
- Lęk przed ciążą, nawet mimo stosowania antykoncepcji
- Urazy psychoseksualne z przeszłości (wykorzystywanie seksualne, urazowe pierwsze kontakty seksualne, gwałt)
- Brak akceptacji partnera
- Rygorystyczne wychowanie oraz rygoryzm religijny
- Ukryte tendencje homoseksualne lub transsekusalne
- Wady anatomiczne i stany zapalne w obrębie narządów miednicy mniejszej
Leczenie pochwicy
Motywacja do leczenia najlepiej wpływa na powodzenie terapii leczniczej. Największą jest ciąża i zapobiegnięcie rozpadowi związku. U kobiet po przebytym leczeniu i rozpoczęciu współżycia możliwe jest następowe rozwiniecie się dyspareuni (ból podczas współżycia), hipolibidemii lub zaprzestanie współżycia po osiągnieciu celu, jakim była ciąża. Leczenie pochwicy polega na podjęciu kilku metod jednocześnie. Stosuje się psychoterapię indywidualną i pary, relaksację i wizualizację, metody z wykorzystaniem sztucznych członków, farmakoterapię (leki rozkurczowe, przeciwbólowe, znieczulające) lub hipnozę.
Przeczytaj również:
Anorgazmia
Hipolibidemia
Ból podczas stosunku
Zaburzenia lubrykacji
Wizyta u seksuologa
Zespół Napięcia Przemiesiączkowego PMS
