Krwiak (łac. Haematoma) najczęściej powstaje w następstwie urazu bezpośrednio oddziałującego na naszą skórę i tkanki – upadku z roweru czy uderzenia twardym przedmiotem. W wyniku oddziaływania pewnej siły dochodzi do uszkodzenia podskórnych naczyń krwionośnych i wylewu krwi do tkanki podskórnej, która rozpycha otaczające ją komórki, wywołując dolegliwości bólowe. Krwiak to zjawisko niegroźne i często występujące [1].
Czym jest krwiak?
Uszkodzone naczynia zazwyczaj nie są duże i krwawienie ustępuje samoistnie. Krew i zawarta w niej hemoglobina odpowiadają ze ewolucję zmian widocznych na skórze. W pierwszej chwili często nie widać żadnych oznak krwiaka. Z czasem krwiak staje się czerwony, fioletowy, żółty i brązowy – odpowiada za to proces rozkładu hemoglobiny, będącej barwnikiem krwi. Dodatkowo pod wpływem urazu dochodzi do uwolnienia związków odpowiedzialnych za rozwój reakcji zapalnej – pojawia się ból, obrzęk i tkliwość urażonego obszaru [2].
Krwiaka należy różnicować między innymi z podbiegnięciami krwawymi (czyli tzw. siniakami). Podbiegnięcia charakteryzują się wylewem krwi do tkanek, jednak krew wsiąka w nie jak w gąbkę. Palpacyjnie nie jest wyczuwalne żadne zgrubienie w przeciwieństwie do krwiaka, gdzie jest ono łatwe do zbadania. Przy większych krwiakach można wyczuć także objaw chełbotania związany z przelewaniem się krwi [2].
Jak wspomóc leczenie krwiaka?
Większość leków i preparatów jest łatwo dostępna w aptekach bez recepty. Przykładem renomowanego żelu jest Lioton 1000 o przyjemnym lawendowym zapachu, który można zastosować w celu przyspieszenia resorpcji krwiaków. Zawiera on heparynę, która ma działanie łagodzące i wspomagające leczenie. Żel należy wmasowywać 1-3 razy dziennie w obszar zmieniony chorobowo aż do ustąpienia objawów.
Jeżeli przy okazji urazu doszło do otarcia naskórka, należy obszar ten dokładnie przemyć wodą. Nie wolno stosować spirytusu ani wody utlenionej do przemywania rany, ponieważ preparaty te niszczą komórki i opóźniają gojenie się. Otarcie można pozostawić do zagojenia bez opatrunku lub pokryć warstwą wazeliny bądź innej natłuszczającej substancji [3,4,5].
Bibliografia:
[1] – Noszczyk W. Chirurgia Repetytorium, PZWL, Warszawa, 2009
[2] – Roman Góral, Jerzy Dotka: Zarys chirurgii: podręcznik dla studentów medycyny
[3] – https://www.pfm.pl/baza_chorob/klinika-leczenia-bolu/leczenie-krwiaka/821
[4] – Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska X. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276
[5] – https://www.praktyczna-ortopedia.pl/artykul/wlasciwosci-b-escyny-w-obrzekach-pourazowych-i-pooperacyjnych
