Cudowny imbir

Imbir to pochodząca z Indii i Australii roślina lecznicza i przyprawa kuchenna. Charakterystyczny, palący i gorzki smak, o lekko cytrynowej nucie zapachowej sprawdza się w rozgrzewających potrawach jesienno-zimowych. W medycynie naturalnej imbir najbardziej znany jest z łagodzenia choroby lokomocyjnej oraz nudności w pierwszych miesiącach ciąży. Podobno, ma wpływ na zmniejszenie częstotliwości bóli migrenowych.

W sklepach imbir dostępny jest pod wieloma postaciami – świeżych kłączy, sproszkowanej, kandyzowanej oraz w marynacie. Surowy, nieprzetworzony imbir w postaci korzenia nadaje się do nacierania mięs (pieczeni lub mięs smażonych) oraz konfitur. Wystarczy pozbawić go skórki i zetrzeć na tarce. Marynowany imbir jest składnikiem sushi i ma za zadanie oczyszczać kubki smakowe pomiędzy kolejnymi kawałkami ryżu i ryby. Suszony imbir poprawia smak deserów i ciasteczek.

Dieta rozgrzewająca

Kuchnia orientalna uwielbia imbir. Przyprawa ta, podobnie jak czosnek, pieprz cayenne, ostra papryka, cynamon i goździki, ma zastosowanie w rozgrzewających daniach. Świetnie sprawdza się z chłodniejszych porach roku w postaci dodatku do zup czy deserów. Imbir należy do tzw. „naturalnych termogeników”. Oznacza to, że posiada właściwości przyspieszania metabolizmu, spalania kalorii i podwyższania ciepłoty organizmu. Dodatkowo, poprawia trawienie.

Właściwości lecznicze

Medycyny chińska od kilu tysięcy lat wykorzystuje imbir w leczeniu zaburzeń układu pokarmowego oraz w chorobach reumatycznych. Roślinę stosowano w przypadku biegunek, niestrawności, wymiotów i i jako lek pobudzający apetyt. Co więcej, przyprawa sprawdzać miała się w łagodzeniu łysienia, uśmierzaniu bólów zębów oraz po ukąszeniu węży, jak antidotum.

Dziś znamy imbir, przede wszystkim, z hamowania nudności i wymiotów. Czyni to z imbiru znakomity lek na chorobę lokomocyjną. Stosują go także pacjenci po chemioterapii. Wyciąg z kłącza imbiru działa w podobny sposób jak leki przeciwwymiotne – wzmaga czynność skurczową żołądka i jelit. Ma również znaczenie jako źródło przeciwutleniaczy. Zawarte w imbirze związki czynne -gingerol i zingeron -zwalczają wolne rodniki i hamują procesy, w których te powodują mutacje komórkowe.

W stanach zapalnych i przeziębieniach ma działanie przeciwgorączkowe, rozgrzewające, napotne i odkażające. Łagodzi suchy kaszel, dezynfekuje jamę ustną i gardło. Szereg badań na szczurach przyniosło dowody, że związki zawarte w imbirze zmniejszają wysięk i obrzęki podczas stanu zapalnego. W chorobach reumatoidalnych obserwuje się zmniejszenie bóli mięśniowych, sztywności porannej i obrzęków. Przyjmowanie imbiru przez ok. 6 tygodni powoduje obniżenie siły bólu u chorych z zapaleniem kości i stawów.

Imbir wykazuje działanie przeciwagregacyjne w stosunku do płytek krwi. Oznacza to, że hamuje proces tworzenia się skrzepów utrudniających przepływ krwi w naczyniach krwionośnych. Pozytywne wyniki uzyskano jednak wyłącznie w badaniach z użyciem świeżych kłączy imbiru (nie w postaci suszonej).

Afrodyzjak

W kulturze arabskiej imbir zapamiętany został jako silny afrodyzjak. Rozgrzewa ciało i rozszerza naczynia krwionośne, usprawniając krążenie również w narządach płciowych. Cenne właściwości imbiru wynikają z zawartości olejków eterycznych i żywicy. Zaostrzając smak potraw, miał jednocześnie dodawać sił witalnych. Podobno kucharze kochanki Ludwika XV przygotowywali dla niej potrawy doprawione imbirem dla zwiększenia mocy pożądania.

Interakcje z lekami oraz przeciwwskazania

U osób stosujących imbir sporadycznie, jako dodatek do dań, nie obserwuje się działań niepożądanych imbiru. Rzadko zdarzają się osoby nadwrażliwe, u których termogeniczne przyprawy wywołują zgagę.

Stosując codziennie imbir, należy zachować szczególną ostrożność, gdyż substancje zawarte w roślinie mogą wchodzić w interakcje z przyjmowanymi lekami. Dzienne spożycie przekraczające 4 g imbiru wpływa na parametry krzepliwości krwi, grożąc silnymi krwawieniami. Ma to duże znaczenie u osób przyjmujących niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Dużą ostrożność w spożywaniu imbiru powinny zachować kobiety ciężarne oraz karmiące piersią. Mimo, że imbir stosowany jest w leczeniu nudności towarzyszących ciąży, to okazuje się, że wykazuje również działanie teratogenne. Częste przyjmowanie imbiru może komplikować przebieg ciąży. Dawniej imbir w ponadprzeciętnych dawkach stosowany był jako środek poronny. Nie znamy zdolności przechodzenia związków czynnych imbiru do mleka kobiet karmiących, stąd tu również zalecana jest ostrożność.